இந்தோனேசியா பூமியில் அதிக மக்கள் தொகை கொண்ட நான்காவது நாடாகும், ஆனால் அதன் சமையல் கலாச்சாரத்தைப் பற்றிய அறிவு மற்ற ராட்சதர்களுடன் ஒப்பிடும்போது ஓரளவு தெளிவற்றதாக இருக்கிறது; இந்தியா, சீனா மற்றும் அமெரிக்கா. சமீபத்திய ஆண்டுகளில் அதன் புகழ் வளர்ந்து வந்தாலும், இந்தோனேசிய உணவகங்கள் பெரும்பாலும் சீன, ஜப்பானிய, தாய் மற்றும் இந்திய உணவகங்களின் கடலில் இழக்கப்படுகின்றன, அவை சமையல் காட்சியில் வலுவான பிடியைக் கொண்டுள்ளன. இந்தோனேசிய சமையல் மறுமலர்ச்சிக்கான சாத்தியத்தை ஆராய்ந்து இந்தோனேசிய உணவை விசாரிக்கிறோம்.
அலெக்ஸ் லாபூர்டா / விக்கி காமன்ஸ்
மாறுபட்ட கலாச்சார அடையாளத்துடன், இந்தோனேசியாவின் மாறுபட்ட சமையல் பாரம்பரியம் பல நூற்றாண்டுகள் வர்த்தகர்கள் மற்றும் அண்டை நாடுகளிலிருந்து படையெடுப்பாளர்களின் செல்வாக்கிலும், 17 ஆம் நூற்றாண்டு முதல் 1949 வரை டச்சு காலனித்துவத்தின் விளைவுகளிலிருந்தும் வந்தது. இந்தோனேசியாவின் சமையல் பரிணாமம் இவ்வாறு பெரிதும் பாதிக்கப்பட்டுள்ளது மற்றும் பல தேசிய உணவுகள் வெளிநாட்டு நாடுகளிலிருந்து வரும் சமையல் குறிப்புகளில் நிறுவப்பட்டதாக கருதப்படுகிறது. எடுத்துக்காட்டாக, மீ பாக்சோ (மாட்டிறைச்சி மீட்பால்ஸ்கள் வழக்கமாக நூடுல்ஸுடன் குழம்பு சார்ந்த சூப்பில் பரிமாறப்படுகின்றன) சீன மொழியாக அறியப்படும் உணவுகளை ஒத்திருக்கின்றன, அதே நேரத்தில் நாசி கோரெங்கின் (வறுத்த அரிசி) தேசிய ஐகான் இதே போன்ற வெளிநாட்டு தட்டுகளின் பட்டியல்களில் இழக்கப்படுகிறது. சடே என்பது மற்றொரு சர்ச்சைக்குரிய அம்சமாகும், மலேசியா மற்றும் இந்தோனேசியா ஆகிய இரண்டும் சர்வதேச அளவில் விரும்பப்படும் இந்த வேர்க்கடலை சாஸுக்கு உரிமை கோருகின்றன. இந்த கலாச்சார ஒருமைப்பாட்டின் விளைவு என்னவென்றால், இந்தோனேசிய சுவைகளை அவர்கள் கேட்கும் போது டைனர்கள் பெரும்பாலும் அடையாளம் காண மாட்டார்கள், அவை மீண்டும் மீண்டும் அனுபவித்திருந்தாலும், இந்த சுவையான உணவுகளை உறவினர் தெளிவின்மைக்கு விட்டுவிடுகின்றன.
இன்டீஜர் கிளப் / பிளிக்கர்
இதை மேலும் ஆராய்ந்தால், இந்தோனேசிய உணவு எழுத்தாளர் ஸ்ரீ ஓவன், இந்தோனேசிய உணவு வகைகள் உலகளாவிய பிரதானமாக மாறாததற்கு ஒரு காரணத்தை அடையாளம் காண்கிறது. பலருக்கு, உணவு என்பது ஒரு கலை வடிவம் அல்ல, வசதிக்காக முன்னுரிமை பெற அனுமதிக்கிறது. ஒரு பாரம்பரிய வீட்டு உணவின் சடங்கில் இதைக் காணலாம். சீரகம், எலுமிச்சை புல், மிளகாய் மற்றும் கொத்தமல்லி போன்ற மசாலாப் பொருட்களுடன் சமைத்த கோழி மற்றும் மீன்களைக் கொண்ட இந்த நாளின் உணவுகள் காலையில் வீட்டின் மைய மேஜையில் அரிசியுடன் பரிமாறப்படுகின்றன. நாள் முழுவதும் உட்கொள்ளும், உணவு வழக்கமாக அறை வெப்பநிலையில் உண்ணப்படுகிறது, ஆனால் அனைவருக்கும் அவசியம் இல்லை. எனவே நேரத்தின் வசதி சுவை அல்லது விளக்கக்காட்சியை விட முன்னுரிமை பெறுவதைக் காணலாம். வீட்டின் வெளியே, வீதி விற்பனையாளர்கள் மிகவும் பிரபலமாக இருப்பதால் நேர செயல்திறன் மீண்டும் முன்னுரிமை பெறுகிறது. பல உணவகங்களும் முன்பே தயாரிக்கப்பட்ட உணவுகளை வழங்குகின்றன, டைனர்கள் விரும்பிய தட்டுகளைத் தேர்ந்தெடுத்து, மீதமுள்ளவை அடுத்த அட்டவணைக்கு வழங்கப்படுகின்றன. பலருக்கு, உணவு மூன்று குணங்களைக் கொண்டிருப்பதற்காக மதிப்பிடப்படுகிறது என்று தெரிகிறது; விரைவான, எளிதான மற்றும் மலிவானதாக இருப்பது.
இதற்கு எதிர்வினையாக, இந்தோனேசியாவிலும் உலகெங்கிலும் சமையல்காரர்களின் எண்ணிக்கை அதிகரித்து வருகிறது, அவர்கள் இந்தோனேசிய உணவு வகைகளை கணக்கிட வேண்டிய சக்தியாக நிறுவுவதில் உறுதியாக உள்ளனர், பாரம்பரிய பொருட்கள் மற்றும் சமையல் குறிப்புகளில் சமகால நுட்பங்கள் மற்றும் காஸ்ட்ரோனமியுடன் இணைகிறார்கள். ஸ்ரீ ஓவன் இந்த வளர்ச்சிக்கு முன்னோடியாக விளங்கிய ஒரு நபர். இந்தோனேசிய பிராந்திய உணவு மற்றும் சமையல் என்ற தனது புத்தகத்தில், ஓவன் தனது தேசிய மக்கள் பெருமிதம் கொள்ளாவிட்டால் இந்தோனேசிய உணவு வகைகள் இழக்கப்படும் என்ற அச்சத்தை விவரிக்கிறார். தீவுகளின் நீண்ட டச்சு ஆட்சி சமையல் வளர்ச்சியை சீர்குலைத்த காரணிகளில் ஒன்றாகும் என்று அவர் கூறுகிறார், அதே நேரத்தில் இந்தோனேசியாவின் சமீபத்திய பொருளாதார ஏற்றம் மற்றும் வளர்ந்து வரும் பிஸியான நவீன வாழ்க்கை முறைகள் விரைவான உணவின் சோதனையை அதிகரிக்கின்றன. இந்த பெருமை இல்லாததை முன்னிலைப்படுத்திய ஓவன், மக்கள் மற்றொரு நாட்டின் உணவை விசேஷ சந்தர்ப்பங்களில் தயார் செய்வார்கள், தங்கள் சொந்த சமையல் குறிப்புகளை பாதசாரிகளாகப் பார்க்கிறார்கள், இதுபோன்ற நிகழ்வுகளுக்கு தகுதியற்றவர்கள் என்று கருதுகின்றனர்.
இந்த சேதப்படுத்தும் கண்ணோட்டத்தை எதிர்த்துப் போராடுவதற்கும், வசதிக்காக கவனம் செலுத்துவதற்கும், இந்தோனேசியாவின் வெவ்வேறு புவியியல் பகுதிகளில் ஓவனின் சமையல் மையம், சமையல் அறிவுறுத்தல்கள் மற்றும் சுவையை முன்னுரிமையாக்கும் மூலப்பொருள் பட்டியல்களைக் கொண்டுள்ளது. இதற்கு ஒரு எடுத்துக்காட்டு பல்லு மாரா இகான் (உஜுங் பாண்டாங்கிலிருந்து சூடான மற்றும் புளிப்பு மீன்). இந்த செய்முறையில், ஓவன் ஒரு நாளைக்கு முன்கூட்டியே மீன் சமைக்க பரிந்துரைக்கிறது, மேலும் அதை 'இந்தோனேசிய அரிசி சாலட்களுடன்' இணைக்கவும். இதன் மூலம் அவர் பாரம்பரியத்திலிருந்து ஒரு மாற்றுப்பாதையை வலியுறுத்துகிறார், நன்கு அறியப்பட்ட உணவுக்கு புதிய சுவைகளை கொண்டு வருவார் என்ற நம்பிக்கையுடன். செய்முறையில், கானாங்கெளுத்தி டுனா மஞ்சள், சுண்ணாம்பு சாறு, எலுமிச்சை புல், மிளகாய், பூண்டு, இஞ்சி மற்றும் புளி நீர் ஆகியவற்றைக் கொண்டு வேட்டையாடப்படுகிறது, இது ஒரு சுற்றுலாவுக்கு ஏற்ற ஒரு உணவை உருவாக்குகிறது, இது ஒரு நல்ல கோடைகால சாலட் உடன் பரிமாறப்படுகிறது.
ஜூல் ரோஸ்ல் / விக்கி காமன்ஸ்
பல புத்தகங்களை வெளியிட்டுள்ள ஸ்ரீ ஓவன், இந்தோனேசிய உணவு வகைகளை புத்துயிர் பெறுவதில் கவனம் செலுத்துகிறார், பாரம்பரியத்திலிருந்து விலகிச் செல்ல பயப்படாமல், சமையல் வேர்களைப் பார்ப்பதன் மூலம். இந்த பகுதியில் உள்ள மற்றொரு தொழில்முனைவோர் கிறிஸ் சாலன்ஸ், 2011 ஆம் ஆண்டு வெளியான மொசைக்: பிரஞ்சு உணவு, பாலினீஸ் சுவைகள். டேனிஷ் சமையல்காரர் ரெனே ரெட்ஜெபியின் நோமா போன்ற ஒத்த தத்துவத்தைப் பயன்படுத்தி, சலன்ஸ் பலினீஸ் பொருட்கள் மற்றும் சுவைகளில் கவனம் செலுத்துகிறார், மேலும் அவற்றை பிரெஞ்சு காஸ்ட்ரோனமியின் புகழ்பெற்ற நுட்பங்களுடன் ஒன்றிணைக்கிறார். மூலப்பொருட்களால் புத்தகத்தைப் பிரித்தல், மொசைக்: பிரஞ்சு உணவு வகைகள், பாலினீஸ் சுவைகள் வெண்ணிலா-வறுத்த கிண்டாரா, பிரேஸ் செய்யப்பட்ட எண்டீவ்ஸ் மற்றும் திராட்சை-சிவப்பு ஒயின் குறைப்பு மற்றும் நறுமண இஞ்சி சாஸ் ஆகியவற்றைக் கொண்ட காட்டு காளான் போன்ற பலவிதமான மற்றும் தனித்துவமான சமையல் வகைகளை வழங்குகிறது, இது மேலும் திறனை எடுத்துக்காட்டுகிறது இந்தோனேசிய உணவு வகைகளின் திசை.
இந்தோனேசிய காஸ்ட்ரோனமியை புதிய நிலைகளுக்கு கொண்டு செல்ல உறுதிபூண்டுள்ள இன்னும் பல சமையல்காரர்கள் மற்றும் உணவகங்களுடன், இந்த தீவுக்கூட்ட மாபெரும் ஒரு சமையல் மறுமலர்ச்சியை நெருங்குகிறதா என்பதை காலம் மட்டுமே சொல்லும்.
