சிரிய கவிஞர் அடோனிஸின் தனித்துவமான கலை வாழ்க்கை மற்றும் உலகைப் பற்றிய கடுமையான சுயாதீன முன்னோக்கு ஆகியவை பல தசாப்தங்களாக அரபு உலகைக் கவர்ந்தன; இருப்பினும் அவர் ஆங்கிலம் பேசும் உலகில் முக்கியமாக அறியப்படவில்லை. கலீத் மட்டாவாவின் அடோனிஸின் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட கவிதைகளின் மொழிபெயர்ப்புடன் இது மாறக்கூடும், இது மொழிபெயர்ப்பிற்காக சைஃப் கோபாஷ்-பானிபால் பரிசு வழங்கப்பட்டுள்ளது.
அடோனிஸ் கடந்த அரை நூற்றாண்டின் மிகப் பெரிய கவிஞர்களில் ஒருவராக பரவலாகக் கருதப்படுகிறார். இவரது படைப்புகள் மொழிபெயர்க்கப்பட்டு பரவலாக வெளியிடப்பட்டுள்ளன, மேலும் அவர் மத்திய கிழக்கு முழுவதும் அரபு உலகில் ஒரு இலக்கிய சின்னமாக அங்கீகரிக்கப்படுகிறார். அவர் ஒரு நீண்ட கால வாழ்க்கையில், இலக்கிய மற்றும் அரசியல் அர்த்தத்தில் தனது சொந்த பாதையை மிதிக்க அஞ்சவில்லை, சில சமயங்களில் சர்ச்சைக்குரிய, கருத்துக்களைக் கடுமையாகக் காத்துக்கொண்டார். 1930 ஆம் ஆண்டில் வடக்கு சிரியாவில் உள்ள லடாகியாவின் அல் கசாபினில் பிறந்த அலி அஹ்மத் சைட் அஸ்பார், லெபனானில் வாழ்ந்த அதே வேளையில் அடோனிஸ் தனது இலக்கிய கைவினைகளை உருவாக்கினார், அங்கு சோதனைப் படைப்புகளை வெளியிடுவதற்காக கவிதை இதழை நிறுவினார், 1960 களில் மற்றும் பின்னர் பாரிஸில் படித்தார். குடியேறியது. தனது கவிதைகளில் அவர் சிரிய மற்றும் பான்-அரபு ஆகிய இரண்டிலும் தேசியவாதம் மற்றும் சூஃபி மதத்தின் அரபு பாரம்பரியத்துடன் ஈடுபடுகிறார். ஐரோப்பிய நவீனத்துவம் மற்றும் சர்ரியலிசத்தின் கூறுகளையும் அரபு கவிதைகளுக்கு முதல்முறையாக அறிமுகப்படுத்தினார். அடோனிஸ் சூஃபிசம் மற்றும் சர்ரியலிசத்தில் பரிந்துரைத்துள்ளார், இந்த மாறுபட்ட இயக்கங்கள் உண்மையில் மிகவும் ஒத்தவை, மேலும் முழுமையான பொருளைத் தேடுவதில் துணை மனசாட்சியை ஈடுபடுத்த வேண்டியதன் அவசியத்தை இருவரும் பகிர்ந்து கொள்கிறார்கள். அவ்வாறு அவர் இந்த இயக்கங்களை அவற்றின் தேசிய அடித்தளங்களிலிருந்து விடுவித்து, கிழக்கு மற்றும் மேற்கத்திய தத்துவ கட்டமைப்பை விரோதமாகக் கருத வேண்டிய அவசியத்தை வெளிப்படுத்துகிறார்.
அடோனிஸின் ஐரோப்பிய இலக்கியக் கருத்துகள் மற்றும் அரபு வசனங்களுக்கான மரபுகளை கடந்த காலங்களில் பெரும் எதிர்ப்பை எதிர்கொண்டது, அவரது தொடர்ச்சியான சோதனைத் தொடரைப் போலவே, அவரது படைப்புகளும் ஆழ்ந்த மற்றும் அசாத்தியமானவை என்று முத்திரை குத்தப்பட்டுள்ளன. இருப்பினும் சமகால அரபு கலாச்சாரம் மற்றும் கவிதை மீதான அவரது தாக்குதல்கள் மத்திய கிழக்கில் மிகவும் சர்ச்சையை ஏற்படுத்தியுள்ளன. அடோனிஸ் அரபு கலாச்சாரத்தை 'பக்கவாதம்' என்று குற்றம் சாட்டியுள்ளார் மற்றும் 2002 ஆம் ஆண்டில் நியூயார்க் டைம்ஸில் பிரபலமாக பரிந்துரைத்தார், 'அரபு உலகில் இனி கலாச்சாரம் இல்லை, அது முடிந்தது, கலாச்சார ரீதியாகப் பேசினால் நாம் மேற்கத்திய கலாச்சாரத்தின் ஒரு பகுதியாக இருக்கிறோம், ஆனால் நுகர்வோராக மட்டுமே அல்ல, படைப்பாளர்களாக. இந்த கடுமையான விமர்சனங்கள் இருந்தபோதிலும், அடோனிஸ் பிரஞ்சு அல்லது ஆங்கில மொழிகளைக் காட்டிலும் முதன்மையாக அரபு மொழியில் படைப்புகளைத் தொடர்ந்து தயாரிக்கிறார், மேலும் அவரது பார்வையாளர்கள் அவர் விமர்சிக்கும் அரபு உலகின் ஒரு பகுதியாகும்.
2011 ஆம் ஆண்டின் முற்பகுதியில் அரபு வசந்தத்தின் தொடக்கத்திலிருந்து சிரியாவை சிக்க வைத்துள்ள நெருக்கடிக்கு கவிஞர் அளித்த பதிலில் இந்த தெளிவின்மை தெளிவாகத் தெரிகிறது. சிரியாவை மூழ்கடித்து வரும் வன்முறைக்கு அவர் அளித்த பதிலுக்காக அவர் விமர்சனத்திற்கு உள்ளாகியுள்ளார். அசாத் ஆட்சிக்கு எதிராக பேசுவதற்கு போதுமானதாக இல்லை. அதற்கு பதிலளித்த அடோனிஸ், ஐம்பது ஆண்டுகளுக்கும் மேலாக ஆட்சிக்கு நேரடி எதிர்ப்பில் இருப்பதாகவும், சிரிய எதிர்ப்பு இயக்கத்திற்கு அவர் அளித்த ஆதரவு மொத்தம் என்றும், அகிம்சை எதிர்ப்பு முறைகளை தான் விரும்புவதாக மட்டுமே அறிவிப்பதாகவும் அறிவித்தார்.
அரபு உலகிலும், மேற்கு நாடுகளிலும் மக்கள் கருத்தின் அழுத்தங்களுக்கு தலைவணங்க அடோனிஸின் பிடிவாதமான மறுப்பு, அவர் எந்த இயக்கத்திற்கும் ஒரு தலைவராக ஒருபோதும் பார்க்கப்பட மாட்டார் என்பதாகும். இருப்பினும், சமரசத்திற்கு இந்த மறுப்பு அவரது கவிதைக்கு மையமானது, மேலும் அவரது சிந்தனையைத் தூண்டும் படைப்புகள் தொடர்ந்து அத்தகைய பார்வையாளர்களைப் பெறுவதற்கான காரணமாகும்.
2012 ஆம் ஆண்டில் லண்டனின் மொசைக் அறைகளில் அடோனிஸுக்கு ஒரு அஞ்சலி நிகழ்ச்சியில் அடோனிஸ் கொண்டாடப்பட்டது. கண்காட்சியில் அடோனிஸின் 100 க்கும் மேற்பட்ட ஓவியங்களும், இலக்கிய நிகழ்வுகளின் வரிசையும் இடம்பெற்றன.
எழுதியவர் தாமஸ் ஸ்டோரி
